Wie spreekt?

Deze pagina neemt je mee op een avontuur doorheen het archief. Aan de hand van een sprekend gedicht uit Votes for Women vestigt het de aandacht op enkele fundamentele vragen: wie spreekt, wie luistert, wie interpreteert?

Een stem

📜
Mijn auteur is dan misschien wel dood, maar ik ben nog springlevend! Nu ja, een beetje stoffig misschien, maar deze digitale transformatie doet deugd (ha, zie je die alliteraties? Ben ik best begenadigd in). Wat leuk dat het toeval ons heeft samengebracht!

Wie is dat? Je dacht dat je alleen was in dit archief. De gedempte maar enthousiaste stem lijkt van onder je voeten te komen. Als je je rechterschoen opheft, ontdek je wat lijkt op een fragment gescheurd uit een oud tijdschrift. Verbouwereerd raap je het op, leg je het op de tafel naast je, en strijk je het plat. De tekst kucht kort en rilt even.

📜
Ach, ik heb mezelf helemaal nog niet voorgesteld. Ik ben het gedicht 'Race Parenthood' (RP voor de vrienden). Ik weet het, niet de vrolijkste binnenkomer als naam. Ras en ouderschap aan het begin van de twintigste eeuw; er gaan nu zeker al alarmbelletjes rinkelen.
But don’t judge a poem by its title!
Laten we elkaar beter leren kennen.

Het fragment—RP, herhaal je tegen jezelf—waait richting de koptelefoon die ook op de tafel ligt, en komt tot rust tegen een van de oorschelpen. Even blijf je verbaasd staan. Dan zet je de koptelefoon op, en hoor je de volgende twee geluidsopnames.

RP doet teken dat je de koptelefoon weer mag afzetten—of zo interpreteer je het geflapper van het velletje papier toch.

📜
Opvallend, hé, hoe anders je eenzelfde tekst kan lezen. Hoe zou jij me lezen? Zou je focusen op de zwakte of de sterkte? Op het verleden of de toekomst?

A closer look

📜
Misschien moet je me eerst nog eens van naderbij bekijken. Het is altijd gevaarlijk om te vertrouwen op het gesproken woord van anderen.

Terwijl je over dit alles nadenkt, springt RP plots van de tafel en sprint schaterlachend (of is het snikkend?) weg, het archief in, roepend over een race. Je hoort nog even zachtjes geritsel, en dan is alles stil. Wat nu?

Irene

Je herinnert je de naam die onderaan het velletje papier stond: Irene M'Leod. De auteur van het gedicht. Kan zij je meer vertellen? Je graait je gsm uit je broekzak en zoekt de naam online op.
Vul om RP achterna te gaan de link https://www.omeka.ugent.be/periodicalpoetry/s/woordenendaden/page/ aan met de drie letters van het Engelse dier dat Irene in een gedicht beschreef en anderen later deden zingen.
[Als het je echt niet lukt, selecteer dan deze zwarte tekst voor het antwoord: https://www.omeka.ugent.be/periodicalpoetry/s/woordenendaden/page/dog]

Webpagina gemaakt door Jonathan Hoebeke.