Dollie strijdt
Site gemaakt door Dorinda Dekeyser
Een leven in het teken van literatuur en de strijd voor vrouwenstemrecht
Dollie Radford
Dollie Radford, een dichteres gepassioneerd door kunst, literatuur èn vrouwenstemrecht
In 1914 publiceerde Dollie Radford het gedicht Westminster in Votes for Women.
Dollie who? Dollie Radford was een Britse dichteres en suffragette. Ze publiceerde eerst onder haar eigen naam, Caroline Maitland. Later nam ze de naam van haar echtgenoot Ernest Radford aan en werd ze Dollie Radford. Dollie schreef onder meer in het blad Votes for Women, waarin vrouwen (en mannen) ijverden voor stemrecht voor vrouwen. De strijd voor het vrouwenstemrecht kent een bewogen geschiedenis. Je leest er meer over in 'Een leven als suffragette'.
Dollie Radford schreef gedichten, kinderboeken, kortverhalen en essays en was ook politiek actief. Met veel humor probeerde ze vrouwen - vooral jonge - warm te maken voor het vrouwenstemrecht. In een van haar gedichten voert ze zichzelf op als de excentrieke tante in de stad die dweept met de avant garde en lak heeft aan burgerlijke overtuigingen. Ze richt zich tot haar jonge nichtjes van wie ze hoopt dat het 'future leaders' worden, en geen brave glimlachende meisjes.
Toch was Dollie Radford helemaal geen blauwkous die alleen voor vrouwenrechten op de barricades stond. Ze maakte deel uit van een - weliswaar kleine - groep schrijvers en kunstenaars die dachten dat een andere maatschappij mogelijk was. Een maatschappij waar mensen gelijk waren, iedereen evenveel rechten had en afkomst of klasse van geen tel waren. Het gedicht “A Ballad of Victory” (1896) is een illustratie van haar socialistische politieke overtuiging.
Vrouwen moesten zich houden aan de regels die hen werden opgelegd. Hoe ze zich moesten gedragen leerden ze uit tijdschriften, zoals dit Journal des Demoiselles.
With quiet step and gentle face,
With tattered cloak, and empty hands,
She came into the market place,
A traveller from many lands.
And by the costly merchandise,
Where people thronged in eager quest,
She paused awhile, with patient eyes,
And asked a little space for rest.
And where the fairest blossoms lay,
And where the rarest fruits were sent
From earth's abundant store, that day,
She turned and smiled in her content.
And where the meagre stall was bare,
Where no exultant voice was heard,
Beside the barren basket, there,
She stayed to say her quiet word.
...