De rol van poëzie in de vrouwenstrijd
Poëzie speelde een vitale rol in de Britse suffragettebeweging. Zowel mannelijke als vrouwelijke auteurs maakten van het medium gebruik om hun ongenoegen te uiten over de ongelijke status van vrouwen ten opzichte van mannen. Voornamelijk via tijdschriften vond dergelijke poëzie de weg naar het grote publiek. In Votes for Women verschenen er in 1915 maar liefst twee gedichten die het hebben over John Bull, het fictieve personage dat het Verenigd Koninkrijk representeert. Op deze pagina gaan we er dieper op in.
The Debt - May Herschel Clarke
May Herschel-Clarke
Op 22 januari 1915 verscheen het gedicht "The Debt" van de, op dat moment nog vrij jonge, suffragette May Herschel-Clarke in het Britse tijdschrift Votes for Women. Daarin wordt niet alleen (het einde van) de Eerste Wereldoorlog, maar ook de vrouwenstrijd gethematiseerd. Nogal opvallend is de lof van het lyrische subject voor Mrs. John Bull, de zogenaamde echtgenote van Mr. John Bull, die gezien wordt als de personificatie van Engeland. In tegenstelling tot haar echtgenoot, die weliswaar de oorlog in de loopgraven voert, komen de "earned medals" in werkelijkheid Mrs. John Bull toe, die aan het thuisfront een dubbele strijd uitvecht. Ook de toenmalige Britse premier Herbert Henry Asquith krijgt het in het gedicht hard te verduren. Asquith, een bekende anti-suffragetist, wordt door "The House" op het matje geroepen: de schuld moet nu eindelijk worden ingelost, en vrouwen moeten worden beloond voor hun harde werk tijdens de oorlogsjaren.
'The Debt' in Votes for Women
The Debt
There’s a plucky little person, and it’s mighty glad we are
Of the really splendid service she is giving in this war.
There’s her husband and her brother – not to mention sturdy sons –
All a slaving in the trenches, and attending to the guns
While at home, without the glory, she’s a’doing of her part
In a war she had no voice in, though it’s fairly broke her heart.
And if there’s any person who’s earned medals to the full.
I’ll lay my last good dollar, boys, it’s Mrs. Johnny Bull!
When first the challenge sounded, in the shades of death and hell
The helpless voiceless womenfolk were plunged with us as well;
So when the war is over, and the House begins to prate
Of impatience to the women who have waited long – and wait
For the justice that is due them, up like gentlemen, and say:
“No more bunkum, Mr. Asquith – there’s a debt we have to pay!
“For if there’s anyone who’s earned the franchise to the full,
“We’ll bet our British honour, sir, it’s Mrs. Johnny Bull!”
May Herschel-Clarke
"Same here!" says "John Bull"
In datzelfde jaar werd een gedicht uit de Amerikaanse krant The Chicago Examiner herdrukt in Votes for Women. Een dergelijke herdruk illustreert het transnationale, en in dit geval trans-Atlantische karakter van de poëzie. Opvallend genoeg krijgt de heruitgave een andere titel dan het originele gedicht, en er wordt geen auteur vermeld.
De verteller van het gedicht kaart de hypocrisie van de Amerikaanse overheid aan. Van zodra dieren, zoals koeien en schapen, ziek worden of wanneer er een epidemie door het dierenrijk raast, dan doet de overheid er alles aan om ze zo snel mogelijk weer op de been te krijgen, en dat alles op kosten van Uncle Sam. Voor zieke baby's daarentegen kijkt de overheid liever weg, waardoor (alleenstaande) moeders zelf voor de kosten en de zorg moeten opdraaien. De titel lijkt te suggereren dat ook de Britse overheid de zorg voor zieke dieren - en dus voor hun portemonnee - verkiest boven het leed van zieke kinderen.
"Same here!" says "John Bull" in Votes for Women
“Same here!” says “John Bull”
When cows fall ill the Government proceeds to take alarm.
And sends a veterinarian to sanitate the farm.
The cow herself is put to bed and plied with drugs and pills,
And Uncle Sam comes forward, when she’s cured, to pay the bills.
But when a baby falls in need of medicine and care,
The Government contends that that is none of its affair.
When pigs and lambs are threatened by a deadly pestilence,
Their tender lives are guarded at the Government’s expense.
They’re coded, nursed, and dieted until they’re well and fat,
And never reckon of the cost - for Uncle Sam pays that.
But when an epidemic marks the babies for its own,
The Government untroubled, lets them fight it out alone.
Some day perhaps, when all the pork has lavishly been passed,
When every scrap of patronage is handed out at last,
When all our noble congressmen have got all they desire,
And have attained whatever heights to which they may aspire -
To unknown heights of common sense the Government will leap,
And do as much for mothers as it does for cows and sheep.
The Chicago Examiner
Reproductie en verspreiding
Zoals je kan zien, wordt er geen auteursnaam vermeld. Wel staat er dat het gedicht eerder verscheen in The Chicago Examiner, een Amerikaanse krant. Daarin werd het gedicht trouwens opgenomen onder een andere titel, namelijk 'Perhaps!' In tegenstelling tot in Votes for Women is het gedicht er ook in drie strofes opgedeeld. Hoewel er ook in The Chicago Examiner geen auteur vermeld wordt, wil dat niet zeggen dat het gedicht daardoor onpopulair was. Integendeel, in tal van tijdschriften - voornamelijk medische en hygiënische - verschijnt 'Perhaps'. Zo wordt het gedicht herdrukt in Dietetic and Hygienic Gazette en The Medical Standard. Klik op één van de onderstaande afbeeldingen om het gedicht te bekijken in de context van een tijdschrift en/of krant. Merk je onderlinge verschillen op? Zo ja, welke?
