De reizen van Pierre Mille
Pierre Mille (1864-1941) had een veelzijdig leven. Hij was zowel journalist, koloniaal ambtenaar als schrijver. In het begin van zijn leven werkte Pierre Mille, na zijn studies in de rechten, als griffier. Hij verlangde echter naar verre avonturen en dus vertrok hij in 1896 voor zijn eerste diplomatieke reis naar Madagaskar.
Het zou een van zijn vele diplomatieke reizen zijn naar de koloniale gebieden van Frankrijk. Zo reisde hij daarna naar het toenmalige Frans-Equatoriaal-Afrika en naar het Frans Protectoraat Tonkin (het huidige Noord-Vietnam). In Tonkin bekleedde hij de functie van ingenieur van bruggen en wegen. Hij werkte er ook als geograaf voor Paul Vidal de la Blache, professor aardrijkskunde aan de Sorbonne. Naast deze diplomatieke opdrachten had Pierre Mille een journalistieke carrière. Hij schreef voor Le Temps, het Journal des Débats, de Revue des deux mondes en de Revue de Paris. Hij was ook oorlogscorrespondent tijdens het Grieks-Turkse conflict in 1897 en tijdens de Eerste Wereldoorlog voor Le Temps. Deze reizen inspireerden hem ook als schrijver. Meer dan 50 literaire werken staan op zijn naam, waaronder fictie verhalen, essays, novellen, mémoires en kinderverhalen. Enkele publicaties zijn geïllustreerd door kunstenaars.
Zijn interesse in de kunsten heeft hij vermoedelijk te danken aan zijn vrouw Yvonne Serruys. Omgekeerd heeft Mille een aantal opdrachten voor zijn vrouw bewerkstelligd. Voorbeelden hiervan zijn de monumenten voor Paul Bourde en Paul Cambon in Tunesië. Het is met zekerheid geweten dat Yvonne Serruys in Tunesië is geweest. Of ze ook meegeweest is met de andere diplomatieke reizen van Mille naar o.a. Indochina, Madagskar en Equatoriaal-Afrika moet nog verder onderzocht worden.
Trefwoorden: Paul Bourde, Paul Cambon, Annamiet, Tunis, Sfax, Madagaskar, le joueur de flûte
Clémentine
