Het vrouwelijk naakt, c'est mon dada
Marie Vandeghinste
Vrouwelijke beeldhouwer eist haar plaats op
Vrouwelijke beeldhouwers hadden veel obstakels te overkomen om gelijkwaardig aan hun mannelijke collega's beoordeeld te worden. Hiervoor gebruikten sommige kunstenaressen een pseudoniem of enkel hun initialen om hun werken te signeren zodat de eerste indruk van kunstcritici niet bevooroordeeld was door het feit dat de kunstenaar een vrouw was. Daarnaast werd er de focus gelegd op biografische aspecten en het privéleven van de vrouwelijke kunstenaar dan bij mannen. Waarbij vooral de vraag gesteld werd hoe de vrouw kunstenaarschap kon combineren met de maatschappelijke verwachtingen van een vrouw zoals trouwen en het opvoeden van kinderen. Yvonne Serruys beschreef zelf deze moeilijke verzoening tussen de verwachtingen van een vrouw en het kunstenaarschap.
Le sculpteur est un « boueux » comme on dit à l'Ecole. Il lui faut des armatures, de la glaise, de plâtre, de la pierre et de l'espace. Il cogne, il tape, il salit, il fait de bruit, il fait tout le contraire de ce qu'on demande à une femme.
Vrouwelijk naakt, de dada van Yvonne Serruys
Serruys weidde haar leven aan haar kunst. Ze koos bewust om haar vrouwelijke blik op de wereld te promoten als de unieke kwaliteit bepalend in haar oeuvre. Ze durft de confrontatie aan te gaan met kunstcritici die haar anders beoordelen dan haar mannelijke collega's. Haar gedurfde, feministische ingesteldheid loont. Kunstcritici oordeelden dat Serruys' kunst de ideale harmonie illustreert tussen het feminiene en het masculiene, tussen sierlijk en sterk.
Ze beeld haar naakte vrouwenlichamen af op een werkelijkheidsgetrouwe manier waarbij alle typische kenmerken van het vrouwenlichaam realistisch worden weergegeven in plaats van geïdealiseerd te worden. Dit zowel bij haar mythologische thema's als naturalistische onderwerpen. Serruys' weergave van het vrouwelijk naakt werd zo vernieuwend voor haar tijd. Professionele modellen werden vervangen door amateurmodellen waardoor dagdagelijkse poses werden geïntegreerd in de kunst. Zo werd Serruys de kunstenaar die er perfect in slaagde de eigentijdse, nieuwe vrouw weer te geven.
Erotische kunstwerken
Yvonne Serruys maakte twee erotische beeldengroepen die eerder een uitzondering zijn in haar oeuvre. Deze werken werden meermaals vergeleken met Rodin's Le Baiser, toch hebben de werken een eigen bestaansrecht en identiteit. De werken beelden twee intieme scènes tussen man en vrouw af. Serruys slaagde erin om de intense emoties en het verlangen tot leven te wekken en zo te projecteren op de toeschouwer.
Conclusie
De feministische ingesteldheid van Yvonne Serruys komt naar voor in haar geschriften, interviews en natuurlijk haar kunst. Ze durft haar vrouwelijke aanpak naar voor te schuiven als haar handelsmerk op een moment dat een vrouwelijke kunstenaar zijn geen evidentie is. Haar passie voor het beeldhouwen en haar unieke blik brachten haar ver. Haar oeuvre werd geprezen als de perfecte veruitwendiging van de nieuwe vrouw.