Deze kamer bevond zich in een straat met voornamelijk arbeiderswoningen en is gelegen in Wondelgem, een deelgemeente van Gent ten Noorden van het centrum. De kamer werd bewoond door een 50 jarige weduwe I.M. en bevond zich op de eerste verdieping van haar ouderlijk huis. De vrouw woonde er samen met haar jongere zus E.M., die op het gelijkvloers een winkel voor schildersbenodigdheden uitbaatte. De kamer van I.M., die over de hele breedte van het perceel loopt, was gelegen op de eerste verdieping aan de straatzijde. Op dezelfde verdieping bevond zich ook de kamer van haar zus en in de gang is een trap aanwezig die naar het gelijkvloers en naar de tweede verdieping leidt. 

De kamer van de weduwe telt één deur en twee grote ramen met witte, vastgenagelde gordijnen. De wanden van de ruimte zijn tot op zekere hoogte bekleed met een licht behangpapier met bloemenmotief in combinatie met een hoekige lijn. Er ligt een donkere plankenvloer met onder het bed een tapijt. De ruimte ziet er netjes en verzorgd uit en met uitzondering van de speciale hanglamp boven de tafel past het meubilair goed bij elkaar. Het lijkt erop dat de bewoonster veel aandacht schonk aan haar interieur. 

Hoewel de kamer op het plan als ‘slaapkamer’ benoemd wordt, deed de ruimte ook dienst als leefruimte, wasplaats en keuken. Daarop wijzen de aanwezigheid van o.a. het kookfornuis, de keukenkast en de waskom. De vrouw, die als vlasspinster in een fabriek werkte, leefde op een zeer kleine oppervlakte. Toch straalt de kamer met haar versierde spiegels en rijkelijke schouwgarnituur, een bepaalde luxe uit. Ondanks dat de verschillende woonfuncties dus in één kamer werden ondergebracht, probeerde de vrouw vermoedelijk op deze manier het idee van de pronkkamer te benaderen. Van het moderne soberheidsideaal dat eenvoud en soberheid propageert, is in deze kamer alleszins geen sprake. Het meubilair past stilistisch eerder binnen een traditionele vormgeving dan binnen de modernistische tendens.