Zaak 13 (1936, Gent)
(Marlies De Neef)
Op zaterdagavond 8 februari 1936 trok F.D.B. richting het Gentse café Floralies. Dit deed hij met een reden: hij wilde er zijn vrouw, die er al een poos verbleef omdat ze hem verlaten had, tot inkeer brengen. De verzoeningspoging mislukte echter.
Café Floralies
Het pand werd in 1907 opgetrokken in de huidige Gentse wijk Sluizeken-Tolhuis-Ham. Op het gelijkvloers bevond zich de gelagzaal, een kleine keuken en een ‘bijzondere ingang’, die rechtstreeks naar de bovenverdieping leidde. Op die bovenverdiepingen waren enkele kamers gelegen die verhuurd werden.
De vloerbekleding bestond uit eenvoudige, donkere cementtegels. Er was weliswaar een boord langs de randen, wat op een meer luxueuze afwerking wijst. Hier en daar zijn enkele slijtpatronen zichtbaar. De wanden zijn bekleed met een lambrisering in marmerimitatie, afgebakend door een horizontaal fries met bladmotieven. Dit fries werd aangebracht in reliëf en deelt de wand op in twee zones. Op het bovenste deel van de wanden zijn wandschilderingen aangebracht die allerlei landschappen weergeven, zoals waterpartijen en een boslandschap. Vooralsnog is de schilder hiervan niet gekend.
De gelagzaal was bereikbaar via twee toegangsdeuren: een dubbele deur op de afgeschuinde hoek en een deur recht tegenover het toogmeubel. De ruimte werd goed verlicht dankzij ramen langs beide zijden van de gevel. Dat maakt dat het interieur voorts slechts een paar hanglampen in mat glas bevatte, waarvan er één zichtbaar is. Centraal in de ruimte stond een gietijzeren kachel opgesteld, met ernaast twee metalen emmers om de kolen uit de kelder naar boven te dragen. Dankzij deze centrale opstelling kon de ruimte zo efficiënt mogelijk verwarmd worden, waarbij de doorlopende buis eveneens in beperkte mate warmte af kon geven.
Het houten toogmeubel, met een geornamenteerd fries, was eerder klein qua afmetingen maar bevatte wel een tapkast. Erachter hing een klein houten glazenrek. Voorts stonden slechts een paar eenvoudige houten stoelen en tafels in de ruimte en stond er eveneens, af te leiden van de plattegrond, een vrij grote ‘elektrieke piano’ in de hoek van de gelagzaal.
